Από τον Αθλητισμό, μπορούν να βγουν γενικότερα συμπεράσματα, για τη Ζωή, γι' αυτό και βλέπουμε, αθλητές και προπονητές, μετά την απόσυρση τους, από την ενεργό δράση, να γίνονται αυτό που λέμε "life coaches", να γράφουν βιβλία ή να κάνουν σεμινάρια-διαλέξεις, με θέμα την αυτοβελτίωση, επαγγελματική και όχι μόνον.
Στα ομαδικά, μάλιστα, αθλήματα και δη στις εθνικές διοργανώσεις, μπορούν να εξαχθούν και γενικότερα συμπεράσματα, για τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα ολόκληρων λαών.
Έτσι, αν θέλαμε να κάνουμε και μια εκτίμηση, για το ευρωμπάσκετ, που τελείωσε χθες, θα λέγαμε τα εξής :
Η Εθνική μας ομάδα, θα μπορούσε ακόμα και το χρυσό μετάλλιο, δεδομένου, ότι στην πρώτη φάση, έχασε από την πρωταθλήτρια Σλοβενία, στις λεπτομέρειες, κυριολεκτικά και στα τελευταία λεπτά.
Ωστόσο, πλήρωσε, μερικές, από τις πληγές της φυλής μας : κυρίως, την ανοργανωσιά, εκ μέρους της Ομοσπονδίας (δημόσιο, γαρ), που δεν επέτρεψε την έγκαιρη και σωστή προετοιμασία, σε συνδυασμό με την απειθαρχία, στην οποία οδήγησε το περιστατικό με το Γιάννη.
Ο Γιάννης, καλώς ή κακώς, προτίμησε τα (εκατομμύρια) δολάρια των Αμερικανών και προφασίστηκε τραυματισμό, την τελευταία στιγμή, με συνέπεια να πέσει το ηθικό όλης της ομάδας και η διάθεση για προσφορά, ενώ και η ομάδα χτιζόταν πάνω του, ως το μεγαλύτερο "αστέρι" αυτής.
Το ελληνικό Κράτος, φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο, σε αυτόν και η συμπεριφορά του, φανερώνει, τουλάχιστον, αχαριστία, αν δεν είχε σκοπό να παίξει (ή αν τον δέσμευε το συμβόλαιό του), έπρεπε να το πει εξαρχής και όχι τελευταία στιγμή.
Αντίθετα, έκανε δηλώσεις και έλεγε πόσο ενθουσιασμένος είναι κλπ, για να αποδειχτεί ότι τελικά το έχει το όνομα, οι Γιάννηδες είναι φιγουρατζήδες και παραμυθατζήδες (όπως λέει και το σχετικό άσμα)...
Από εκεί και μετά, φάνηκε ότι η ομάδα, δεν ήταν καλά δουλεμένη και δεμένη, με συνέπεια, στα πρώτα άτυχα αποτελέσματα, να επέλθει η γκρίνια και η διχόνοια (άλλη πληγή του Έθνους).
Από την άλλη, βέβαια, όταν παίξαμε με την πλάτη στον τοίχο και η Νίκη ήταν μονόδρομος, βγήκε η ψυχή του Έλληνα και κερδίσαμε, έστω και δυσκολότερα από ότι έδειξε το τελικό σκορ.
Δεν θεωρώ ότι ο Μίσσας, είναι κακός προπονητής, κάθε άλλο, απλά δεν είχε και αυτός, τον κατάλληλο χρόνο, για να προετοιμάσει σωστά την ομάδα, σίγουρα όμως έκανε και λάθη, όπως το ότι δεν έπαιρνε τάιμ άουτ, αμέσως, όταν οι αντίπαλοι, έπαιρναν φόρα και μας έκαναν π.χ 10-0 σερί, για να τους κόψει το ρυθμό και να πάρουμε και ανάσες.
Το βασικό και κυρίαρχο, όμως, συμπέρασμα, είναι, θεωρώ, αυτό : ότι τα παιχνίδια, δεν κερδίζονται, με την φανέλα ή με το ταλέντο μόνον, διότι από άποψη ταλαντούχων παικτών, ήμασταν σε κορυφαίο επίπεδο.
Χρειάζεται ΠΆΝΤΑ και να ιδρώσεις την φανέλα, η φυσική κατάσταση και η διαρκής κίνηση, είναι σημαντικότερα και από το ταλέντο (60-40, θα λέγαμε), αν δεν έχεις δυνάμεις, δεν μπορείς και να ξεδιπλώσεις το ταλέντο σου και αυτό είναι ζήτημα προετοιμασίας (σωστής προπόνησης και όχι χαβαλέ), αλλά και ζήτημα ...Φύσης, δηλαδή ηλικίας και δύναμης, που σε εγκαταλείπει, όσο μεγαλώνεις.
Οι παίκτες δεν ήταν σωστά προπονημένοι, δεν έτρεχαν όσο έπρεπε και ξέμεναν από δυνάμεις, με συνέπεια να υστερούν και σε άμυνα και σε επίθεση (αυτό βέβαια, μπορεί να είναι και συνδυασμός, κακής φυσικής κατάστασης, με έλλειψη κινήτρου).
Διότι, στον αθλητισμό, η ψυχολογία, είναι ίσως το 80%, λέγοντας Ψυχολογία, εννοώ, την Θέληση για Νίκη, την προσήλωση στο στόχο, επί 40 λεπτά, την πεποίθηση (Πίστη) ότι μπορείς να τα καταφέρεις, ότι είσαι καλύτερος από τον αντίπαλο (χωρίς όμως ...υποτίμηση αυτού, που οδηγεί σε καταστροφή και νομίζω ότι έγινε και αυτό, από την πλευρά μας) !
Από την άλλη, βλέπουμε ότι σημαντικό ρόλο, παίζει και η ανανέωση, στις ομάδες, με νέους, φρέσκους και δυνατούς παίκτες, διότι είναι αυτονόητο, ότι ένας 30ρης, δεν μπορεί να ακολουθήσει εύκολα, το ρυθμό ενός 20ρη.
Έτσι, καλές ομάδες, του παρελθόντος, δεν ανανεώθηκαν, με συνέπεια άλλες, να τις φτάσουν και να τις ξεπεράσουν, χωρίς να διαθέτουν περισσότερο ταλέντο, επειδή οι άλλες, ήταν πιο δεμένες, πιο "δουλεμένες" και πιο φρέσκιες, με δίψα για διάκριση και περισσότερες σωματικές αντοχές !
Στα ομαδικά, μάλιστα, αθλήματα και δη στις εθνικές διοργανώσεις, μπορούν να εξαχθούν και γενικότερα συμπεράσματα, για τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα ολόκληρων λαών.
Έτσι, αν θέλαμε να κάνουμε και μια εκτίμηση, για το ευρωμπάσκετ, που τελείωσε χθες, θα λέγαμε τα εξής :
Η Εθνική μας ομάδα, θα μπορούσε ακόμα και το χρυσό μετάλλιο, δεδομένου, ότι στην πρώτη φάση, έχασε από την πρωταθλήτρια Σλοβενία, στις λεπτομέρειες, κυριολεκτικά και στα τελευταία λεπτά.
Ωστόσο, πλήρωσε, μερικές, από τις πληγές της φυλής μας : κυρίως, την ανοργανωσιά, εκ μέρους της Ομοσπονδίας (δημόσιο, γαρ), που δεν επέτρεψε την έγκαιρη και σωστή προετοιμασία, σε συνδυασμό με την απειθαρχία, στην οποία οδήγησε το περιστατικό με το Γιάννη.
Ο Γιάννης, καλώς ή κακώς, προτίμησε τα (εκατομμύρια) δολάρια των Αμερικανών και προφασίστηκε τραυματισμό, την τελευταία στιγμή, με συνέπεια να πέσει το ηθικό όλης της ομάδας και η διάθεση για προσφορά, ενώ και η ομάδα χτιζόταν πάνω του, ως το μεγαλύτερο "αστέρι" αυτής.
Το ελληνικό Κράτος, φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο, σε αυτόν και η συμπεριφορά του, φανερώνει, τουλάχιστον, αχαριστία, αν δεν είχε σκοπό να παίξει (ή αν τον δέσμευε το συμβόλαιό του), έπρεπε να το πει εξαρχής και όχι τελευταία στιγμή.
Αντίθετα, έκανε δηλώσεις και έλεγε πόσο ενθουσιασμένος είναι κλπ, για να αποδειχτεί ότι τελικά το έχει το όνομα, οι Γιάννηδες είναι φιγουρατζήδες και παραμυθατζήδες (όπως λέει και το σχετικό άσμα)...
Από εκεί και μετά, φάνηκε ότι η ομάδα, δεν ήταν καλά δουλεμένη και δεμένη, με συνέπεια, στα πρώτα άτυχα αποτελέσματα, να επέλθει η γκρίνια και η διχόνοια (άλλη πληγή του Έθνους).
Από την άλλη, βέβαια, όταν παίξαμε με την πλάτη στον τοίχο και η Νίκη ήταν μονόδρομος, βγήκε η ψυχή του Έλληνα και κερδίσαμε, έστω και δυσκολότερα από ότι έδειξε το τελικό σκορ.
Δεν θεωρώ ότι ο Μίσσας, είναι κακός προπονητής, κάθε άλλο, απλά δεν είχε και αυτός, τον κατάλληλο χρόνο, για να προετοιμάσει σωστά την ομάδα, σίγουρα όμως έκανε και λάθη, όπως το ότι δεν έπαιρνε τάιμ άουτ, αμέσως, όταν οι αντίπαλοι, έπαιρναν φόρα και μας έκαναν π.χ 10-0 σερί, για να τους κόψει το ρυθμό και να πάρουμε και ανάσες.
Το βασικό και κυρίαρχο, όμως, συμπέρασμα, είναι, θεωρώ, αυτό : ότι τα παιχνίδια, δεν κερδίζονται, με την φανέλα ή με το ταλέντο μόνον, διότι από άποψη ταλαντούχων παικτών, ήμασταν σε κορυφαίο επίπεδο.
Χρειάζεται ΠΆΝΤΑ και να ιδρώσεις την φανέλα, η φυσική κατάσταση και η διαρκής κίνηση, είναι σημαντικότερα και από το ταλέντο (60-40, θα λέγαμε), αν δεν έχεις δυνάμεις, δεν μπορείς και να ξεδιπλώσεις το ταλέντο σου και αυτό είναι ζήτημα προετοιμασίας (σωστής προπόνησης και όχι χαβαλέ), αλλά και ζήτημα ...Φύσης, δηλαδή ηλικίας και δύναμης, που σε εγκαταλείπει, όσο μεγαλώνεις.
Οι παίκτες δεν ήταν σωστά προπονημένοι, δεν έτρεχαν όσο έπρεπε και ξέμεναν από δυνάμεις, με συνέπεια να υστερούν και σε άμυνα και σε επίθεση (αυτό βέβαια, μπορεί να είναι και συνδυασμός, κακής φυσικής κατάστασης, με έλλειψη κινήτρου).
Διότι, στον αθλητισμό, η ψυχολογία, είναι ίσως το 80%, λέγοντας Ψυχολογία, εννοώ, την Θέληση για Νίκη, την προσήλωση στο στόχο, επί 40 λεπτά, την πεποίθηση (Πίστη) ότι μπορείς να τα καταφέρεις, ότι είσαι καλύτερος από τον αντίπαλο (χωρίς όμως ...υποτίμηση αυτού, που οδηγεί σε καταστροφή και νομίζω ότι έγινε και αυτό, από την πλευρά μας) !
Από την άλλη, βλέπουμε ότι σημαντικό ρόλο, παίζει και η ανανέωση, στις ομάδες, με νέους, φρέσκους και δυνατούς παίκτες, διότι είναι αυτονόητο, ότι ένας 30ρης, δεν μπορεί να ακολουθήσει εύκολα, το ρυθμό ενός 20ρη.
Έτσι, καλές ομάδες, του παρελθόντος, δεν ανανεώθηκαν, με συνέπεια άλλες, να τις φτάσουν και να τις ξεπεράσουν, χωρίς να διαθέτουν περισσότερο ταλέντο, επειδή οι άλλες, ήταν πιο δεμένες, πιο "δουλεμένες" και πιο φρέσκιες, με δίψα για διάκριση και περισσότερες σωματικές αντοχές !
Σε κάποιες στιγμές, ειδικά στα πρώτα παιχνίδια, φαινόταν ο βοηθός του Μίσσα, ως υποβολέας, να του λέει ...τι να κάνει και τώρα μαθαίνουμε, ότι θα αντιστραφούν οι ρόλοι, αντί να πάρουν έναν άλλον προπονητή ! χαχα Νομίζω τελικά, ότι έχουν δίκιο όσοι έκραζαν εξαρχής την Ομοσπονδία και γενικά όσους Δ.Υ καθορίζουν τις τύχες της ομάδας, αυτοί είναι η ρίζα του κακού.
ΑπάντησηΔιαγραφή