εξωδικαστικός συμβιβασμός

   Έτσι αναφέρεται, στα ΜΜΕ, το νομοσχέδιο, που έχει τεθεί σε διαβούλευση και αφορά στη διαδικασία ρύθμισης (ληξιπρόθεσμων) οφειλών των επιχειρήσεων, προς Δημόσιο, τράπεζες και λοιπούς πιστωτές.
  Πρόκειται για Νόμο, που έρχεται, με τουλάχιστον 10 χρόνια καθυστέρηση, αφού αν υπήρχε από την Αρχή της Ύφεσης, πολλές (και δη μεγάλες) επιχειρήσεις, δεν θα είχαν βάλει λουκέτο και χιλιάδες άνθρωποι, δεν θα είχαν μείνει άνεργοι...
  Πολλά "παπαγαλάκια"-ΜΜΕ, έσπευσαν να μιλήσουν ήδη για ένα ακόμα φιάσκο, επειδή, λένε, πως τίθεται ως προϋπόθεση η ύπαρξη κερδοφορίας, την τελευταία 3τία και αυτό, θα αφήσει τους περισσότερους εκτός.
  Ωστόσο, αν δει κανείς το νομοσχέδιο, δεν μιλάει, ούτε για καθαρά κέρδη, ούτε για κέρδη προ φόρων, αλλά για κέρδη προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων (τα περιβόητα EBITDA), αλλά αυτά είναι "ψιλά γράμματα" για τους δημοσιοκάφρους...
  Από μια (πολύ) γρήγορη ματιά στο νομοσχέδιο (και με κίνδυνο να μην έχω καταλάβει κάτι καλά, όπως τα ΜΜΕ), έχω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις :
-Η προϋπόθεση για θετικά EBITDA την τελευταία 3ετία, αν δεν εξαλειφθεί τελείως, θα έπρεπε τουλάχιστον, κατ' εμέ, να συνδυάζεται και με άλλους οικονομικούς δείκτες και ιδίως, με τον ΤΖΊΡΟ : μια εταιρία, που διατήρησε στα ίδια επίπεδα τον κύκλο εργασιών της, μέσα στην 3ετία, υπό συνθήκες ύφεσης ή ...τον αύξησε (!) ή έστω μειώθηκε αυτός, σε λογικά επίπεδα κρίσης, σίγουρα αξίζει να σωθεί, έστω και με αρνητικά EBITDA, που λέει ο λόγος. Μην ξεχνάμε ότι τα αρνητικά αποτελέσματα, είναι, κυρίως, συνέπεια της υπερφορολόγησης και των υπέρογκων τραπεζικών επιτοκίων δανεισμού !
-Αλλά και οι λοιπές προϋποθέσεις ένταξης, στη σχετική διαδικασία, που είναι ουκ ολίγες, οφείλουν να περιοριστούν στο ελάχιστο, ώστε η συντριπτική πλειοψηφία, αν όχι όλες οι επιχειρήσεις, να μπορούν να κάνουν αυτήν την αίτηση-προσπάθεια (έστω αν δεν τελεσφορήσει). Έτσι π.χ δε βλέπω το λόγο, γιατί να μην μπουν επιχειρήσεις, σε βάρος των οποίων εκκρεμεί αίτηση πτώχευσης ή έχουν κάνει και άλλες διαδικασίες εξυγίανσης ή χρωστάνε σε έναν ή δύο, μόνον οφειλέτες !
-Τέλος και εδώ νομίζω είναι τα πιο σημαντικά : ως προς το ποιος θα "τρέχει" τις διαδικασίες-διαβουλεύσεις, μεταξύ οφειλέτη και πιστωτών και ΠΟΙΌΣ θα αποφασίζει αν η επιχείρηση είναι βιώσιμη...Προβλέπεται η συμμετοχή διαμεσολαβητών, που, αν δεν κάνω λάθος, είναι νομικοί-δικηγόροι-συνάδελφοι και δεν ξέρω κατά πόσον έχουν τις σχετικές οικονομικές γνώσεις, για ένα τέτοιο έργο ! Η συμμετοχή τους, ως μεσολαβητών και μόνον, είναι ίσως καλοδεχούμενη, ωστόσο η τελική απόφαση, δεν μπορεί παρά να λαμβάνεται από εξειδικευμένους εμπειρογνώμονες, η γνωμοδότηση των οποίων οφείλει να είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΉ και όχι προαιρετική. Η τελική Κρίση, για το αν μια επιχείρηση είναι βιώσιμη και πως, δεν μπορεί παρά να ανήκει σε ανθρώπους της Αγοράς, σε εταιρίες συμβούλων και management, που έχουν εμπειρία και εξειδίκευση σε αναδιαρθρώσεις επιχειρήσεων και είναι σε θέση να γνωρίζουν, αν μια επιχείρηση έχει μέλλον ή όχι (ανάλογα με το αντικείμενο-κλάδο, στον οποίο δραστηριοποιείται και με αξιολόγηση μιας σειράς παραγόντων, που εκείνοι γνωρίζουν, πέρα και πάνω, από το πόσα χρωστά, που είναι ένα και μόνον αριθμητικό στοιχείο και τίποτα παραπάνω).