Ο Α οδηγώντας, σε κεντρικό δρόμο, προαστίου των Αθηνών, βλέπει τον Β (Αλβανός), να εξέρχεται από θέση στάθμευσης, χωρίς να κοιτάξει πουθενά και να πέφτει στο εμπρός αριστερό μέρος του αυτοκινήτου του.
Πλησιάζει ο Α στο παράθυρο του Β, να δει τι γίνεται, διαπιστώνει ότι ο Β μυρίζει αλκοόλ και επιχειρεί να διαφύγει : καθώς έχει τα δάκτυλα στο παράθυρο, ο Β το κλείνει και αναπτύσσει ταχύτητα με συνέπεια να του σπάσει το ένα από αυτά !
Ακολουθεί καταδίωξη, όπου ο Β μπαίνει ανάποδα σε όλους τους μονόδρομους, προκειμένου να διαφύγει, ωστόσο ο Α κατορθώνει να συγκρατήσει την πινακίδα του και ενημερώνει την Αστυνομία, που εντοπίζει τελικά, σε ποιον ανήκει το όχημα (όχι στον Β, αλλά στο αφεντικό του, καθότι επαγγελματικό).
Ο Α φέρνει την Τροχαία στο σημείο, που κάνει αυτοψία και παράλληλα υποβάλει μήνυση, στον Β, για την εγκατάλειψη του σημείου και τη σωματική του βλάβη, ωστόσο ο Β δεν γίνεται κατορθωτό να εντοπιστεί και να προσαχθεί, στα πλαίσια του αυτοφώρου.
Αντί αυτού, ο Β, εμφανίζεται μετά από ...3 ημέρες και καταθέτει ότι ο Α, τον έβρισε ως Αλβανό (..χωρίς να τον ξέρει) και του κάρφωσε ένα κατσαβίδι, πάνω από το μάτι και γι' αυτό έφυγε, από το σημείο του συμβάντος !
Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάθεσης, πάνε και οι δύο κατηγορούμενοι, ο μεν Β για σωματική βλάβη και εγκατάλειψη του τόπου του τροχαίου, ο δε Α, για εξύβριση και επικίνδυνη σωματική βλάβη.
Είναι προφανές, ότι ο Β είπε ψέματα, τα περί κατσαβιδιού κλπ, που είπε, μετά από 3 ημέρες, δεν μπορεί να στέκουν, ωστόσο προσκομίζει ιατρική βεβαίωση, ότι εκείνη την ημέρα έγιναν ράμματα πάνω από το μάτι του και μία φωτογραφία του τραύματος(χωρίς ημερομηνία).
Για να μην πολυλογώ, το Δικαστήριο, στο οποίο εμφανίστηκε μόνον ο Α, καταδίκασε και τους δύο (!), με άλλα λόγια δέχτηκε (με μοναδική ευκολία) ως ισχυρές δύο τελείως αντιφατικές εκδοχές, για το τι έγινε, εκείνο το απόγευμα...
Με αυτά και με εκείνα, σε λίγο θα λέμε ότι εκεί που τελειώνει η Λογική, αρχίζουν τα Δικαστήρια : μπορεί να υπάρχει πίεση να τελειώνουν τα εκθέματα, ειδικά στα μονομελή, όπως αυτό, ωστόσο η κοινή λογική, πρέπει να διαφυλάσσεται, αν μη τι άλλο, για να μην χαθεί τελείως και η εμπιστοσύνη στους δικαστές !
Το Δικαστήριο στάθηκε και δεν μπόρεσε να ξεπεράσει, την ιατρική βεβαίωση, για το μάτι του Β, επειδή είχε την ίδια ημερομηνία με το συμβάν (αν πω ότι ήταν πλαστή, θα γίνω κακός ;) και αγνόησε το γεγονός, ότι εμφανίστηκε τρεις μέρες μετά και ότι κανένα άλλο, πλην της ίδιας της κατάθεσης του Β, στοιχείο, δεν συνέδεε τον Α, με τον τραυματισμό του Β...
Πάντως και ο Α, υπέπεσε σε σφάλματα, όπως ότι δεν έκανε αγωγή αποζημίωσης, κατά του Β, τόσο για τη ζημιά, όσο και για το ραγισμένο δάκτυλο και δεν έκανε και μηνύσεις, σε αυτόν, για τα όσα ψευδή και συκοφαντικά, κατέθεσε εναντίον του, στην Τροχαία (ψευδορκία, ψευδής καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμιση).
Σε τελική ανάλυση, βλέπουμε, αφενός, πως ένα ήσσονος σημασίας συμβάν, θα μπορούσε να οδηγήσει, σε μακροχρόνιους και συνεχείς δικαστικούς αγώνες και αφετέρου, ότι το να μην απαντάς στις "προκλήσεις" και τα ψέματα, εις βάρος σου (για τον οιονδήποτε λόγο), καταλήγει εναντίον σου !
Πλησιάζει ο Α στο παράθυρο του Β, να δει τι γίνεται, διαπιστώνει ότι ο Β μυρίζει αλκοόλ και επιχειρεί να διαφύγει : καθώς έχει τα δάκτυλα στο παράθυρο, ο Β το κλείνει και αναπτύσσει ταχύτητα με συνέπεια να του σπάσει το ένα από αυτά !
Ακολουθεί καταδίωξη, όπου ο Β μπαίνει ανάποδα σε όλους τους μονόδρομους, προκειμένου να διαφύγει, ωστόσο ο Α κατορθώνει να συγκρατήσει την πινακίδα του και ενημερώνει την Αστυνομία, που εντοπίζει τελικά, σε ποιον ανήκει το όχημα (όχι στον Β, αλλά στο αφεντικό του, καθότι επαγγελματικό).
Ο Α φέρνει την Τροχαία στο σημείο, που κάνει αυτοψία και παράλληλα υποβάλει μήνυση, στον Β, για την εγκατάλειψη του σημείου και τη σωματική του βλάβη, ωστόσο ο Β δεν γίνεται κατορθωτό να εντοπιστεί και να προσαχθεί, στα πλαίσια του αυτοφώρου.
Αντί αυτού, ο Β, εμφανίζεται μετά από ...3 ημέρες και καταθέτει ότι ο Α, τον έβρισε ως Αλβανό (..χωρίς να τον ξέρει) και του κάρφωσε ένα κατσαβίδι, πάνω από το μάτι και γι' αυτό έφυγε, από το σημείο του συμβάντος !
Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάθεσης, πάνε και οι δύο κατηγορούμενοι, ο μεν Β για σωματική βλάβη και εγκατάλειψη του τόπου του τροχαίου, ο δε Α, για εξύβριση και επικίνδυνη σωματική βλάβη.
Είναι προφανές, ότι ο Β είπε ψέματα, τα περί κατσαβιδιού κλπ, που είπε, μετά από 3 ημέρες, δεν μπορεί να στέκουν, ωστόσο προσκομίζει ιατρική βεβαίωση, ότι εκείνη την ημέρα έγιναν ράμματα πάνω από το μάτι του και μία φωτογραφία του τραύματος(χωρίς ημερομηνία).
Για να μην πολυλογώ, το Δικαστήριο, στο οποίο εμφανίστηκε μόνον ο Α, καταδίκασε και τους δύο (!), με άλλα λόγια δέχτηκε (με μοναδική ευκολία) ως ισχυρές δύο τελείως αντιφατικές εκδοχές, για το τι έγινε, εκείνο το απόγευμα...
Με αυτά και με εκείνα, σε λίγο θα λέμε ότι εκεί που τελειώνει η Λογική, αρχίζουν τα Δικαστήρια : μπορεί να υπάρχει πίεση να τελειώνουν τα εκθέματα, ειδικά στα μονομελή, όπως αυτό, ωστόσο η κοινή λογική, πρέπει να διαφυλάσσεται, αν μη τι άλλο, για να μην χαθεί τελείως και η εμπιστοσύνη στους δικαστές !
Το Δικαστήριο στάθηκε και δεν μπόρεσε να ξεπεράσει, την ιατρική βεβαίωση, για το μάτι του Β, επειδή είχε την ίδια ημερομηνία με το συμβάν (αν πω ότι ήταν πλαστή, θα γίνω κακός ;) και αγνόησε το γεγονός, ότι εμφανίστηκε τρεις μέρες μετά και ότι κανένα άλλο, πλην της ίδιας της κατάθεσης του Β, στοιχείο, δεν συνέδεε τον Α, με τον τραυματισμό του Β...
Πάντως και ο Α, υπέπεσε σε σφάλματα, όπως ότι δεν έκανε αγωγή αποζημίωσης, κατά του Β, τόσο για τη ζημιά, όσο και για το ραγισμένο δάκτυλο και δεν έκανε και μηνύσεις, σε αυτόν, για τα όσα ψευδή και συκοφαντικά, κατέθεσε εναντίον του, στην Τροχαία (ψευδορκία, ψευδής καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμιση).
Σε τελική ανάλυση, βλέπουμε, αφενός, πως ένα ήσσονος σημασίας συμβάν, θα μπορούσε να οδηγήσει, σε μακροχρόνιους και συνεχείς δικαστικούς αγώνες και αφετέρου, ότι το να μην απαντάς στις "προκλήσεις" και τα ψέματα, εις βάρος σου (για τον οιονδήποτε λόγο), καταλήγει εναντίον σου !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.