Η λέξη "ραγιάς" έχει αραβική προέλευση (από το ράγι=κοπάδι) και έτσι χαρακτήριζαν οι Τούρκοι, τους μη μουσουλμάνους κατοίκους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας : από κοπάδι-πρόβατα, η λέξη άρχισε να σημαίνει τον δούλο-σκλάβο, απέκτησε δηλαδή πιο αρνητική έννοια !
Με αυτή τη σημασία της λέξης, οι Έλληνες, δεν μπορούν να θεωρηθούν "ραγιάδες", ήτοι δουλοπρεπείς, αφού όχι μόνον δεν αφομοιώθηκαν, αλλά κατόρθωσαν να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό, μετά από εκατοντάδες χρόνια, όντες σε μειονεκτική θέση (αριθμητική και όχι μόνον)...
Ωστόσο τα 400 χρόνια της Οθωμανικής κατοχής, άφησαν το στίγμα τους, στον Ελληνικό πληθυσμό : επειδή οι Τούρκοι, είχαν (και μάλλον έχουν) την τάση να κάνουν όλα τα χατίρια, σε όποιον ..πλήρωνε, δημιουργήθηκε ένα άλλο είδος "ραγιαδισμού", το οποίο επιζεί και μάλιστα έντονα, έως σήμερα, στην ελληνική κοινωνία !
Είναι η νοοτροπία της κουτοπονηριάς και της παραπλάνησης των διοικούντων με ανταλλάγματα, το πάρε-δώσε μεταξύ πολιτών και εξουσίας και η αντίληψη, που υπάρχει, ότι ΣΕ ΟΛΑ τα πράγματα, πρέπει, είτε να λαδώσεις, είτε να έχεις υψηλές γνωριμίες, για να γίνει η δουλειά σου (για να διοριστείς, να πάρεις ένα έργο ή προμήθεια, μέχρι τις μεταθέσεις στο στρατό, τις εγχειρήσεις στα νοσοκομεία και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, αν και καμιά φορά η -ελληνική- πραγματικότητα ξεπερνά και τη φαντασία)...
Ο ραγιαδισμός αυτός, όμως, δεν αφορά μόνον τους διοικούμενους, αλλά και τους κυβερνώντες μας : πέρα από τις περιπτώσεις, τύπου Τσοχατζόπουλος, δηλαδή τις καραμπινάτες περιπτώσεις λαδώματος και μίζας, υπάρχει διάχυτη η κουτοπονηριά και στην Κυβέρνηση !
Αυτό φαίνεται κατεξοχήν, στις διαπραγματεύσεις με την τρόϊκα : κάθε φορά, η συμφωνία, κλείνει στο παρά 5, μετά πολλών βασάνων, για να πάρουμε τις "δόσεις" μας και όταν η τρόϊκα φεύγει, δεν κάνουν σχεδόν τίποτα, από τα συμφωνηθέντα, τα οποία ξαναθυμούνται, λίγο πριν την επιστροφή της, προσπαθούν να δείξουν ότι κάτι έκαναν, για να ξανάρθει ο έλεγχος, να ξαναπάρουν τις "δόσεις" κ.ο.κ, σε ένα απίστευτο γαϊτανάκι κοροϊδίας και κουτοπονηριάς...
Την κατάσταση επιβαρύνει, η παρουσία, πλέον, δύο κομμάτων, στην εξουσία, που πρέπει να συμφωνήσουν, κάθε φορά, στα αυτονόητα, για να μην διαταραχθούν οι εσωκυβερνητικές ισορροπίες, με το ΠΑΣΟΚ φυσικά να αντιδρά πολύ περισσότερο, σε μέτρα, που θίγουν την κομματική πελατεία (η οποία βέβαια, έχει μετακομίσει στο συριζα, αλλά αυτοί συνεχίζουν να την στηρίζουν) !!
Στο ΠΑΣΟΚ, παρά τα θετικά βήματα προόδου, που έχουν γίνει, δεν έχουν μάθει ακόμα το μάθημά τους και υποστηρίζουν ακόμα και άδικα και αδικαιολόγητα μισθολογικά και άλλα προνόμια, που απολαμβάνουν ορισμένοι (ως πιο ίσοι, από τους ίσους) : εξακολουθούν να γκαρίζουν ότι δεν πρέπει να γίνουν άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων και ..δεν βλέπουν, ότι αυτή η τακτική, δεν τους έχει ωφελήσει, στο ελάχιστο, δημοσκοπικά και πολιτικά.
Δεν καταλαβαίνουν ότι για να μην μειωθεί η παράλογη και παράνομη "προσωπική διαφορά" κάποιων-ορισμένων, είναι αναγκασμένοι να επιβάλλουν ενφια και άλλα χαράτσια ..σε όλους, με συνέπεια να χάνουν σε δημοφιλία και όχι να κερδίζουν !
Νομίζω ότι η αποτίναξη, εν πολλοίς, αυτής της νοοτροπίας του "ραγιαδισμού", τόσο στους κυβερνώντες, όσο και κυρίως, στους κυβερνώμενους, είναι αναγκαία συνθήκη, για να βγούμε από την Κρίση και ο μόνος τρόπος, για να αλλάξει αυτό, είναι να συνειδητοποιήσει ο καθένας, ότι ζητώντας κανείς "εξυπηρετήσεις" διαρκώς, με ανταλλάγματα, ουσιαστικά υποδουλώνεται στον "ευεργέτη" του...(έτσι βέβαια καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ίσως και να είμαστε -τελικά- δουλοπρεπείς).
Με αυτή τη σημασία της λέξης, οι Έλληνες, δεν μπορούν να θεωρηθούν "ραγιάδες", ήτοι δουλοπρεπείς, αφού όχι μόνον δεν αφομοιώθηκαν, αλλά κατόρθωσαν να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό, μετά από εκατοντάδες χρόνια, όντες σε μειονεκτική θέση (αριθμητική και όχι μόνον)...
Ωστόσο τα 400 χρόνια της Οθωμανικής κατοχής, άφησαν το στίγμα τους, στον Ελληνικό πληθυσμό : επειδή οι Τούρκοι, είχαν (και μάλλον έχουν) την τάση να κάνουν όλα τα χατίρια, σε όποιον ..πλήρωνε, δημιουργήθηκε ένα άλλο είδος "ραγιαδισμού", το οποίο επιζεί και μάλιστα έντονα, έως σήμερα, στην ελληνική κοινωνία !
Είναι η νοοτροπία της κουτοπονηριάς και της παραπλάνησης των διοικούντων με ανταλλάγματα, το πάρε-δώσε μεταξύ πολιτών και εξουσίας και η αντίληψη, που υπάρχει, ότι ΣΕ ΟΛΑ τα πράγματα, πρέπει, είτε να λαδώσεις, είτε να έχεις υψηλές γνωριμίες, για να γίνει η δουλειά σου (για να διοριστείς, να πάρεις ένα έργο ή προμήθεια, μέχρι τις μεταθέσεις στο στρατό, τις εγχειρήσεις στα νοσοκομεία και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, αν και καμιά φορά η -ελληνική- πραγματικότητα ξεπερνά και τη φαντασία)...
Ο ραγιαδισμός αυτός, όμως, δεν αφορά μόνον τους διοικούμενους, αλλά και τους κυβερνώντες μας : πέρα από τις περιπτώσεις, τύπου Τσοχατζόπουλος, δηλαδή τις καραμπινάτες περιπτώσεις λαδώματος και μίζας, υπάρχει διάχυτη η κουτοπονηριά και στην Κυβέρνηση !
Αυτό φαίνεται κατεξοχήν, στις διαπραγματεύσεις με την τρόϊκα : κάθε φορά, η συμφωνία, κλείνει στο παρά 5, μετά πολλών βασάνων, για να πάρουμε τις "δόσεις" μας και όταν η τρόϊκα φεύγει, δεν κάνουν σχεδόν τίποτα, από τα συμφωνηθέντα, τα οποία ξαναθυμούνται, λίγο πριν την επιστροφή της, προσπαθούν να δείξουν ότι κάτι έκαναν, για να ξανάρθει ο έλεγχος, να ξαναπάρουν τις "δόσεις" κ.ο.κ, σε ένα απίστευτο γαϊτανάκι κοροϊδίας και κουτοπονηριάς...
Την κατάσταση επιβαρύνει, η παρουσία, πλέον, δύο κομμάτων, στην εξουσία, που πρέπει να συμφωνήσουν, κάθε φορά, στα αυτονόητα, για να μην διαταραχθούν οι εσωκυβερνητικές ισορροπίες, με το ΠΑΣΟΚ φυσικά να αντιδρά πολύ περισσότερο, σε μέτρα, που θίγουν την κομματική πελατεία (η οποία βέβαια, έχει μετακομίσει στο συριζα, αλλά αυτοί συνεχίζουν να την στηρίζουν) !!
Στο ΠΑΣΟΚ, παρά τα θετικά βήματα προόδου, που έχουν γίνει, δεν έχουν μάθει ακόμα το μάθημά τους και υποστηρίζουν ακόμα και άδικα και αδικαιολόγητα μισθολογικά και άλλα προνόμια, που απολαμβάνουν ορισμένοι (ως πιο ίσοι, από τους ίσους) : εξακολουθούν να γκαρίζουν ότι δεν πρέπει να γίνουν άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων και ..δεν βλέπουν, ότι αυτή η τακτική, δεν τους έχει ωφελήσει, στο ελάχιστο, δημοσκοπικά και πολιτικά.
Δεν καταλαβαίνουν ότι για να μην μειωθεί η παράλογη και παράνομη "προσωπική διαφορά" κάποιων-ορισμένων, είναι αναγκασμένοι να επιβάλλουν ενφια και άλλα χαράτσια ..σε όλους, με συνέπεια να χάνουν σε δημοφιλία και όχι να κερδίζουν !
Νομίζω ότι η αποτίναξη, εν πολλοίς, αυτής της νοοτροπίας του "ραγιαδισμού", τόσο στους κυβερνώντες, όσο και κυρίως, στους κυβερνώμενους, είναι αναγκαία συνθήκη, για να βγούμε από την Κρίση και ο μόνος τρόπος, για να αλλάξει αυτό, είναι να συνειδητοποιήσει ο καθένας, ότι ζητώντας κανείς "εξυπηρετήσεις" διαρκώς, με ανταλλάγματα, ουσιαστικά υποδουλώνεται στον "ευεργέτη" του...(έτσι βέβαια καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ίσως και να είμαστε -τελικά- δουλοπρεπείς).
Δεν είναι λίγοι, όσοι χαρακτηρίζουν ραγιάδες τους Έλληνες, επειδή κάθονται απαθείς και δεν εξεγείρονται, μετά από όσα έχουν τραβήξει τα τελευταία 4 χρόνια και εξακολουθούν να υφίστανται, από την (μνημονιακή) Εξουσία ! Η δικιά μου ερμηνεία, για αυτό το φαινόμενο είναι η εξής : καταρχάς, υπάρχουν 2 κατηγορίες πολιτών. Όσοι έκατσαν στο ίδιο τραπέζι με τον Πάγκαλο και όσοι όχι...Οι μεν πρώτοι, δεν εξεγείρονται, γιατί ακριβώς έχουν λερωμένη τη φωλιά τους και ξέρουν ότι θα ήταν αχαριστία να διαμαρτύρονται, με όσα έχουν φάει, όλα αυτά τα χρόνια, οι δε δεύτεροι, επειδή ακριβώς έχουν μάθει να επιβιώνουν μόνοι τους και δεν περιμένουν τίποτα από το κράτος και κανέναν να τους ταΐζει ! Επίσης, είναι πολύ το λίπος, που έχει συσσωρευτεί με τα χρόνια και έτσι δεν υπάρχει το αίσθημα της πείνας...Τέλος, είναι αστείο να λένε και να κλαίγονται κάποιοι, για το επίπεδο των τωρινών εισοδημάτων, συγκρινόμενο με τις εποχές της αλόγιστης και εγκληματικής σπατάλης, ότι "χάσαμε" τόσα : τίποτα δε χάσατε, γιατί τίποτα δεν ήταν δικό σας ! Το τέλος του παραλογισμού, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ως απώλεια...
ΑπάντησηΔιαγραφή